همیشه وقتی میخوان راجع به دخترها و علاقهمندیهاشون صحبت کنن، از علاقهی دخترها به رنگ صورتی و پاستیل و لواشک هم حرف میزنن. ولی واقعا چرا دخترها به این چیزها علاقهمندن؟
همین کنجکاوی باعث شد تا یه جستجوی ساده توی گوگل بزنم. حتی فهمیدم دانشمندا هم تو کشف علت این قضیه کنجکاو بودن و نظریه دادن!
اول بریم نظر دانشمندا رو بخونیم.
دانشمندا میگن هورمونی وجود داره به اسم «دوپامین» که به هورمون لذت معروفه. و این هورمون با خوردن بستنی و شکلات و لواشک و چیزای شیرین، ترشح میشه و حس خوشایندی ایجاد میکنه. برا همینه که دخترها دوستش دارن و میخورن و چاق میشن. و کلا چاقی دست خود آدم نیست که! تقصیر همین دوپامینه! ژنتیکیه! (تپلا هواتونو دارم )
مطلبی میخوندم که نوشته بود که دخترها به 4 دسته تقسیم میشن:
1. دخترایی که پاستیل دوست دارن ..!!
2. دخترایی که لواشک دوست دارن ..!!
3. دخترایی که هم لواشک و هم پاستیل دوست دارن ..!
4. دخترنما هایی که هیچ کدوم اینا رو دوست ندارن...
والا دختری که نه لواشک دوست داشته باشه نه پاستیل، اصلا دختر نیست....!
خب این هم نظریهای هست برای خودش!
جای دیگه خوندم این علاقه بخاطر ترکیب رنگیش هست یا شایدم محض چشم و هم چشمی؛ وگرنه خیلی ها هم بدشون میاد ازش!
نظر جالب دیگه این بود که:
چون کودک درونشون هنوز فعاله! هیچ وقت فکر نمیکنن بزرگ شدن. میخوان اون لذت بچگی رو که از خوردن لواشک و پاستیل و... داشتن، دوباره تجربه کنن.
نظر شخصی من اینه که چون پاستیل، ترکیب رنگهای شاد داره، تمام اقشار لطیف مثل بچهها، دختربچهها و حتی خانمهای جوان به دلیل ظرافت روحی که دارن، به این خوراکی خوش آب و رنگ علاقهمند هستند.
حالا همه این تفاسیر به کنار، شما کدوم طعم و مزه رو دوست دارید؟ پاستیل یا لواشک؟